Dikke kus en ook een dikke traan links en rechts. Eentje met weemoed en de ander vol vreugde. Ze glijden naar beneden met een gevoel van herkenning ;-). Vanwege die ode vooral. Maar ook om Sophie, Joris en jou, en ons en bovenal herkenning van de FLOW. Want OP VLIE, das VER WEG, van het normale leven. Maar DICHTBIJ de basis. Met warmte van de zon, wind door je haren (en je hoofd) en veiligheid tussen al die lieve mensen. Gewoon anders! Zegt eigenlijk alles. Zo'n ode.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten